مبارزه کاغذی آمریکا با اقتدار ایران

«تروریست خواندن» حاکمیت سیاسی کشور‌ها توسط ایالات متحده آمریکا از ابزار‌هایی است که این کشور بعد از جنگ جهانی دوم با هدف تغییر رفتار و حتی تغییر ساختار حاکمیتی کشور‌ها بکار گرفته است؛ آمریکایی‌ها با همین ابزار تلاش کرده حلقه تحریم و فشار‌های بین المللی علیه جمهوری اسلامی ایران را تنگ‌تر کرده و کشورمان را به تسلیم در برابر خود وادار نماید. استفاده از این واژه آنقدر برای آمریکایی‌ها اهمیت دارد که در اسناد مختلفی که در قالب برنامه‌های سالیانه و راهبرد از سوی مراکز دولتی و غیر دولتی این کشور منتشر می‌شود، تروریست خواندن سایر کشور‌ها محور قرار می‌گیرد. به عنوان نمونه هفته گذشته، آخرین راهبرد ایالات‌متحده جهت مبارزه با تروریسم بر خروجی سایت کاخ سفید قرار گرفت. این سند سه دسته تروریسم را شامل «تروریسم افراطی اسلام‌گرا، تروریسم مورد حمایت ایران و دیگر اشکال تروریسم افراطی» معرفی می‌کند و ایران را به‌عنوان «اصلی‌ترین کشور حامی تروریسم» بار دیگر مورد تصریح و کشورمان را تهدیدی خطرناک برای منافع ایالات‌متحده مورد تصریح قرار می‌دهد. بر اساس آنچه در ادامه عنوان خواهد شد، می‌توان این مسئله را مورد واکاوی قرار داد که چرا ایران محور چنین سندی است.
اهداف راهبردی
اگرچه مهم‌ترین اهداف راهبردی «راهبرد مبارزه با تروریسم» در عبارتی مانند «کاهش قابل‌توجه ظرفیت انجام عملیات تروریستی در داخل خاک ایالات‌متحده و یا علیه منافع خارجی این کشور»، «از بین بردن منابع قدرت و پشتیبانی مورد اتکای تروریست‌ها»، «کاهش توان گسترش افراط‌گرایی، جذب و سازمان‌دهی به‌منظور ارتکاب خشونت در خاک ایالات‌متحده»، «ایجاد آمادگی و محافظت از شهروندان آمریکایی در برابر حملات تروریستی از طریق ارتقای امنیت مرز‌ها و اعمال قانون» و «ایفای نقش جدی‌تر از سوی شرکای دولتی، بخش خصوصی و خارجی در پیشگیری و مبارزه با تروریسم» است، اما هدف اصلی این سند تهدیدنمایی از ایران به‌عنوان بزرگ‌ترین دولت حامی تروریسم است. تاکتیک‌های مورداستفاده ذکر شده در این سند جهت دست یابی به اهداف مورد اشاره را در قالب عباراتی نظیر «دور نگه‌داشتن تروریست‌ها از منابع مالی، مواد و تجهیزات مورداستفاده»، «نوسازی و ترکیب مجموعه‌ی وسیع‌تری از ابزار‌ها و اختیارات به‌منظور مقابله با تروریسم و حفاظت از خاک آمریکا» و «حفاظت از زیرساخت‌های ایالات‌متحده و ارتقای آمادگی در این زمینه» می‌توان احصاء کرد. این سند همچنین اقدامات دارای اولویت جهت اجرای تاکتیک‌های فوق را نیز در این قالب بیان می‌کند: «هدف قرار دادن اشخاص و گروه‌های تروریستی کلیدی و مهم»، «ارتقای دسترسی به مناطق و سرزمین‌های ممنوعه‌ی خارجی (کشور‌هایی که ایالات متحده در آن‌ها حضور نداشته و یا اجازه‌ی حضور نظامی نیافته است)»، «استفاده‌ی مؤثر از بازداشت افراد مطابق حقوق مخاصمات مسلحانه، به‌عنوان یک ابزار مقابله با تروریسم»، «ارتقای هرچه بیشتر به اشتراک‌گذاری اطلاعات ضدتروریستی در سطح فدرال، ایالتی و محلی»، «تقویت تأثیر عملیات‌های ضدتروریستی، با استفاده از امکانات رسانه‌ای و ارتباطی راهبردی» مورد توجه قرار می‌دهد. در ادامه همچنین بر ضروت «نوسازی و ترکیب مجموعه‌ی وسیع‌تری از ابزار‌ها و اختیارات به‌منظور مقابله با تروریسم و حفاظت از خاک آمریکا» نیز اشاره شده است.
ایران و سند مبارزه با تروریسم
سند مورد اشاره ایران را به جهت حمایت از شبکه‌ای از عوامل و گروه‌های منطقه‌ای که تهدید‌هایی را در منطقه‌ی غرب آسیا متوجه منافع ایالات‌متحده می‌کنند، به حمایت از تروریسم متهم می‌کند و در ادامه حزب الله لبنان را به عنوان اصلی‌ترین متحد منطقه‌ای ایران معرفی می‌کند که با استفاده از تروریسم و دیگر ابزار‌های نامتقارن در پی گسترش نفوذ در عراق، لبنان، فلسطین، سوریه و یمن تلاش کرده است. نکته جالب اینکه گردآوردندگان این سند، حامیان حزب‌الله در خاک ایالات‌متحده را از جمله‌ی مهم‌ترین تهدیدات پیش روی ایالات‌متحده به شمار آورده است. این سند همچنین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را بازوی منطقه‌ای ایران جهت تأمین، تجهیز و آموزش نیرو‌های حزب‌الله و دیگر گروه‌های مورد حمایت آن کشور در بحرین، عراق، سوریه و یمن، معرفی کرده که می‌تواند با استفاده از عوامل خود در سراسر جهان، منافع و حتی خاک ایالات‌متحده را با تهدید مواجه نماید. در توضیح تاکتیک‌های مبازره با تروریسم، ذیل بخش «دور نگه‌داشتن تروریست‌ها از منابع مالی، مواد و تجهیزات مورداستفاده»، ایران به استفاده از تروریسم به‌عنوان یک ابزار سیاست خارجی متهم شده است که از شبکه‌های مشروع و قانونی مالی و تجاری، جهت حمایت مخفیانه از گروه‌های موردحمایت، استفاده می‌کند. سند امروز آمریکایی‌ها درباره تروریسم در قیاس با سند‌های که در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۱ منتشر شده است دارای «ثبات ساختار» بیشتری است. آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد این مسئله است که در جای جای این سند نام ایران بکار رفته که نشان دهنده این مسئله است که آمریکا از رویارویی با ایران ناتوان است و همچنان ایران را مهمترین تهدید علیه منافع خود می‌داند.